Belangrijk
Bij overlijden, bel zsm: 0800-0242526 (gratis) of 0524-515899.
Adres:
Looweg 13
7741 EG Coevorden
Kijk op de contact pagina voor meer telefoonnummers en adressen.
Wensboekje
Ons wensenboekje geeft leden de gelegenheid om in een vroeg stadium de wensen vast te leggen voor de eigen uitvaart. Nabestaanden houden daar, zo mogelijk, rekening mee. Het is verstandig dit boekje zodanig op te bergen, dat het bij overlijden direct bij de hand is. Het wensenboekje kunt u via deze website aanvragen.
Geschiedenis
Tijden veranderen
Geschiedenis van "De Laatste Eer Nieuw-Amsterdam"
Weinig is nog hetzelfde als 100 jaar of nog langer geleden. Zelfs de gebruiken rond het overlijden en begraven van onze dierbaren, is veranderd. Gelukkig maar, want de meer dan honderd jaar oude Drentse tradities passen tegenwoordig minder goed in de huidige maatschappij. Toen was "Naoberplicht" een heel vanzelfsprekend begrip, als mantelzorg leeft het nog voort, maar hetzelfde is het niet meer. Vroeger was het regelen van begrafenissen een taak van de dorpsgemeenschap.
Naoberplicht
Wanneer iemand overleed was het toen de gewoonte om onmiddellijk de naaste buren daarvan in kennis te stellen, al was het midden in de nacht. Gebruikelijk was dat de vijf buren aan weerszijden van het sterfhuis naoberplichtig waren. Deze buren hadden tot taak alles te regelen wat in verband met het sterfgeval nodig was. Het was niet van belang in welke verhouding de naobers tot de overledene stonden of tot welk kerkgenootschap zij hoorden. Alleen naaste familie had op dat moment geen plichten, al waren die wel noodnaober.
Bijenvolk
Was het sterfgeval bekend gemaakt dan staakten alle buurtbewoners, voor zover als mogelijk, hun dagelijkse arbeid. Ze gingen naar de rouwende buren om ze bij te staan in hun verdriet. Onderling bespraken ze wie genodigd, "neugd en wie anzegd" zou worden. Was de overledene bijenhouder - en was toen haast iedereen - dan was het gebruikelijk dat ook de bijen werden aangezegd. Met ontbloot hoofd ging een buurman dan in gebogen houding de korven langs, tikte op iedere korf en zei: "De ´baos´ is dood".
Begrafenis
Per kruiwagen werden de doodskistplanken, door een buurman, naar de dorpstimmerman gebracht, die opdracht kreeg om de doodskist te maken. Dit werk kreeg voorrang op al het andere werk. De kist werd dof zwart geschilderd en klaar was het. Die planken werden ook wel "huusholdplanken" genoemd, ze hoorden onontbeerlijk bij de huisraad van iedere inwoner. Op de dag van de begrafenis gingen alle buren, mannen, vrouwen, zonen en dochters, dienstknechten en dienstmeiden naar het klaaghuis. De begrafenis nam een aanvang. De dragers, gewoonlijk acht in getal, droegen de baar tot aan de wagen, die met paard(en) was bespannen. Was de boer een éénpaardboer, dan was één paard voldoende, maar was het een tweepaardsboer dan moesten er twee paarden voor de boerenwagen. Twee aan twee schaarden de bloedverwanten zich achter de baar.
Nieuwe tijden
Alles bij elkaar was het een heel gedoe en omdat er ook nog wel eens ongelukjes konden gebeuren, vooral bij het vervoer, werd er over nagedacht hoe dit anders en beter kon. Bijvoorbeeld, door de oprichting van een vereniging die er dan een geschikte wagen op na kon houden, liefst met een vaste koetsier. Dat was dan al weer heel wat. Aan creativiteit werd toen nog niet gedaan en daarom heette veel verengingen in die tijd "De Laatste Eer". In de regio Nieuw-Amsterdam bestonden destijds een aantal lijkwagenverenigingen. "De Laatste Eer Nieuw-Amsterdam" is één van de oudste uitvaartverenigingen in ons land, die in 1892 al actief was en vanaf 15 mei 1893 geregistreerd is bij het Handelsregister van de Kamer van Koophandel in Drenthe.
Lijkwagenvereniging
Deze vereniging verzorgde in het begin vooral het vervoer van de overledenen vanuit het sterfhuis naar de kerk en begraafplaats. Ook de diaconie van de kerk was vroeger veelal betrokken bij de uitvaarten. Al snel groeide het besef dat een goede samenwerking tussen onderlinge lijkwagenverenigingen de kwaliteit van het werk zou verbeteren. Een vaste koetsier met vertrouwde en rustige paarden was belangrijk. Maar ook vaste dragers zorgden voor continuïteit. Door geleidelijk aan steeds meer samen te werken is er in een zeer vroeg stadium, de basis gelegd voor de Coöperatieve Uitvaartvereniging "De Laatste Eer" u.a. te Nieuw-Amsterdam.
Tarieven
Zoals hiervoor al duidelijk werd was burenhulp vroeger een heel belangrijke traditie bij een overlijden. Deze traditie van "naoberhulp" is lang in stand gebleven, doch de laatste vijfentwintig jaar is dit sterk teruggelopen. De zorg van de uitvaart is geleidelijk aan steeds meer in handen gekomen van de plaatselijke uitvaartvereniging. Die onder andere door de sterke plaatselijke betrokkenheid nog steeds rekening kunnen houden met de wensen van de overledene of diens naasten. Kenmerk van de plaatselijke uitvaartvereniging is, dat inzet en betrokkenheid nog steeds mogelijk is dankzij het werken met zoveel vrijwilligers. Belangrijk is ook dat de plaatselijke uitvaartvereniging werkt zonder winstoogmerk Hierdoor kunnen de tarieven voor de dienstverlening laag blijven.
Werkgebied
Samenwerking is een groot goed, in de loop der jaren heeft de vereniging haar werkgebied steeds zien groeien. Inmiddels werkt heel Zuid-Oost Drenthe samen met daarin de volgende plaatsen: Coevorden ,Nieuw-Amsterdam, Veenoord, Schoonebeek, Nieuw-Schoonebeek, Zandpol en Weiteveen. Sinds november 2014 is ook uitvaartvereniging ´De Laatste Eer ´ uit Sleen hierbij aangesloten. Naast Sleen horen daar de volgende plaatsen ook bij: Holsloot, Erm, Noord-Sleen, ’t Haantje en Diphoorn. Het ledenaantal groeit daarmee naar ongeveer 17.000 en is daarmee verreweg de grootste Drentse uitvaartvereniging. Bij het samenstellen van het bestuur wordt er zoveel mogelijk rekening gehouden, dat vanuit het hele gebied afgevaardigden zijn vertegenwoordigd.